Opętanie
“Opętanie” Andrzeja Żuławskiego powstało po przerwanej przez komunistyczne władze realizacji “Na srebrnym globie”. Nagrodzony na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes, drugi francuski film artysty, mimo światowego rozgłosu nigdy nie miał oficjalnej szerokiej dystrybucji w Polsce. Przypadek autora “Trzeciej części nocy” nie był odosobniony. Pomimo zagranicznych sukcesów polskich twórców (m.in. “Fuchy” Skolimowskiego, “Miłości w Niemczech” Andrzeja Wajdy, czy właśnie “Opętania” Żuławskiego) o ich dokonaniach rodzima publiczność mogła jedynie usłyszeć lub oglądać wyłącznie na pojedynczych pokazach, gdyż władze komunistyczne w ten sposób chciały niejako ukarać artystów nielojalnych wobec Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. W latach 80. możliwość obejrzenia “Opętania” stwarzały wyłącznie Dyskusyjne Kluby Filmowe (także w ramach przeglądów zagranicznej twórczości reżysera). Dla wielu “Opętanie” uchodzi za film kultowy.
“Opętanie ma dwa źródła – wspominał dla miesięcznika Film Andrzej Żuławski. – Pierwsze jest związane z moim życiem osobistym. Niemal wszystko, co trafiło na ekran, wydarzyło mi się naprawdę. Zmyśleniem jest tylko szpiegowska profesja bohatera i warstwa fantastyczna. Jednak szok człowieka, który po powrocie do domu widzi koniec tego, w co naprawdę wierzył, jest wzięty moich doświadczeń. Nawet część dialogów jest przeniesiona żywcem z tego, co zapamiętałem. Drugim źródłem inspiracji były “Sceny z życia małżeńskiego” Bergmana. To mądry, przenikliwy film. Jednak po wyjściu z kina czułem niedosyt. Zobaczyłem realia, ale zabrakło mi syntezy. Ja jestem inny, wierzę w bajki”.
Reżyseria: Andrzej Żuławski
Scenariusz: Frederic Tuten, Andrzej Żuławski
Zdjęcia: Bruno Nuytten, Andrzej J. Jaroszewicz, Margit Carstensen, Heinz Bennent
Montaż: Marie Sophie-Dubus, Suzanne Lang-Willer
Muzyka: Andrzej Korzyński
Efekty specjalne: Carlo Rambaldi
Producent: Marie – Laure Reyre
Kierownik produkcji: Jean-Jose Richer
Produkcja: Gaumont, Oliane Productions, Marianne Productions,
“Opętanie” pozostaje jednym z najbardziej wyczerpujących, potężnych i przytłaczająco intensywnych kinowych doświadczeń, jakie prawdopodobnie przeżyjesz w swoim życiu.
“Sprawa Kramerów” dla filmowych ekstremistów.
Istnieje wiele filmów, które wydają się być stworzone przez szaleńców. "Opętanie" może być jedynym istniejącym filmem, który sam w sobie jest szalony: nieprzewidywalny, przerażający, a jego momenty przerażającej jasności służą jedynie podkreśleniu oszałamiającego obłędu leżącego u jego podstaw. Ekstremalny, ale niezbędny do obejrzenia.
“Opętanie” jest o rozpadzie psychiki i duszy, o budzeniu się zła, pozornie irracjonalnego, ale groźnego, bo wywodzącego się z głębi jestestwa. W tym rozumieniu film Żuławskiego jest aktualnym, ważnym, czasowo świetnie utrafionym przyczynkiem poetyckim do obiektywnych wydarzeń współczesnych.
Poniżej znajduje się dostęp do materiałów pomocnych w popularyzacji filmu